Van lekker warm Brazilie naar het koude Bolivia

Hoi hoi!

Alweer een update vanuit Zuid Amerika, maar dan nu mijn belevenissen van de laatste anderhalve maand. De tijd is namelijk voorbij gevlogen!
Op 30 april ben ik met m´n oh zo gezellige reismaatje Danny met de bus de grens van Brazilië-Paraguay overgestoken met het idee om vanaf daar liftend door te reizen tot de hoofdstad Asunción. En dat is ons gelukt! Na 2 keer een lift gekregen te hebben waar we maar een paar kilometer mee opschoten, lukte het ons dan eindelijk om een lift tot aan Asunción te krijgen. Een vader en zijn zoontje zagen dat avontuur wel zitten en zodoende hebben we zo´n 500 kilometer samen in de auto doorgebracht en hebben ze ons zelfs ook nog eens getrakteerd op een lunch. Helaas bleek bij het tankstation dat ze toch wel graag een vergoeding voor de benzine wilden hebben...das nu jammer, maar goed..uiteraard netjes een paar duizend guarani betaald (komt neer op zo´n 8 euro). In de hoofdstad was niet echt heel veel te beleven, aangezien het feestdagen waren en iedereen met de familie thuis feest viert en samen eet. Na twee dagen hadden we het daar wel gezien en hadden we een lange busrit voor de boeg naar Argentinië.
Van Paraguay heb ik dus in feite niet veel gezien, maar dat was ook niet echt de bedoeling. We hadden nog nooit in zo een luxe bus gezeten (helaas was het ook niet echt goedkoop, maar het was de enige bus die dag); we kregen net als in een vliegtuig avondeten en ontbijt, filmpje erbij, languit liggen slapen en het was helemaal fantastisch. Aangekomen in Salta (Noord-West Argentinië) vonden we al snel een goedkoop hostel. We zijn het gemoedelijke koloniale stadje gaan verkennen en aangezien het weekend was, zijn we ook het nachtleven ingedoken. Daar waren we weer even aan toe :) Vanaf Salta besloten we nogmaals te gaan liften richting het noorden en ook nu lukte dat weer lekker snel. Op aanraden van een de mannen die ons een lift gaven, zijn we gestopt in het kleine dorpje Purmamarca, omgeven door schitterende gekleurde rotspartijen. Daar een mooie wandeling gemaakt en de volgende dag vroeg weer op om diezelfde middag nog liftend in Bolivia aan te komen. Daar stonden we dan...aan de kant van de weg in de volle zon met onze kartonnen lift bordjes met de plaatsnamen erop geschreven. 1 uur later, 2 uur later...en toen hoppa, daar stopt dan eindelijk een pick up truck waar we achterin konden springen. En dankzij nog een andere lift van een ontzettend aardig Argentijns stel kwamen we al rond 14:00 uur aan bij de Boliviaanse grens.

In Bolivia wilde helaas niemand ons een lift geven en bleek dat ook niet zo gebruikelijk te zijn, maar toch hebben we nog een lift kunnen krijgen via een buschauffeur die ons wel gratis wilde meenemen tot in Tupiza. Daarvoor moesten we wel zo´n 5 uur wachten voordat we eindelijk konden vertrekken, maar ja, dat hoort dan wel bij het principe voor nop de volgende stad willen bereiken. We hadden natuurlijk ook gewoon een vroegere bus kunnen nemen voor misschien 2 euro voor een 6 uur durende rit (echt cheapie), maar dat is gewoon niet zo leuk :). Tupiza is een wild wild west stadje waarvan de mooie omgeving bekend is geworden door de oude film "Butch Cassidy and the Sundance kid". In Tupiza hebben we daarom dan ook 5 uur lang paardgereden, net zoals die cowboys in de film. Dat was fantastisch! Daarna waren we erg hongerig en hebben we voor 25 eurocent een broodje hamburger gegeten! Wat is Bolivia toch lekker cheap. En daarnaast is het typische Boliviaanse eten hier ook ontzettend lekker. Het is trouwens ook het eerste land waar ik na 5 maanden eindelijk weer eens een lekkere salsa bij de maaltijd krijg. (net zoals in mijn Mexico :))
Bolivia houdt overigens van blokkades en stakingen en uiteraard moest ik daar ook mee te maken krijgen...want de komende 48 uur was er een nationale staking van de vervoersbedrijven....ik was bang dat we dus vast zouden komen te zitten in Tupiza, maar gelukkig was er die avond om 18:00 uur de enige bus die naar Uyuni reisde...Wow, wat hadden wij een mazzel! maar daarvoor moesten we wel naar een punt helemaal buiten de stad lopen vanaf waar er geen blokkade meer was....en ik kan je vertellen dat 1 dik uur lopen met baggage van rond de 23 kilo best zwaar is....zeker als sommige mensen je ook nog eens een verkeerde kant opsturen...
Het volgende op ons programma was een drie daagse jeeptour naar onder andere de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte van de wereld. Wat is dat fascinerend mooi!! Iets wat je gewoon nog nooit in je leven gezien hebt. Overal om je heen is het wit van de zout en in de verte zie je bergen die reflecteren in het laagje water wat op sommige delen op de zoutvlakte ligt. Samen met 4 andere meiden en een gids zaten we in de jeep, opgescheept met elkaar voor 3 dagen. Gelukkig konden we het allemaal goed met elkaar vinden en was de lokale gids ook erg
aardig en grappig. We reden tussen de 3700 - 5200 m hoogte door de berg- en woestijnachtige omgeving met af en toe een gekleurd meer met flamingos. Ik merkte het erg goed dat we op zo een hoge hoogtes zaten, want mijn conditie leek wel nul geworden. Tien snelle stappen of even een paar meter berg beklimmen en je hijgt al :) Gelukkig niet echt veel last gehad van hoofdpijn door de hoogte. De avonden en nachten waren zo koud dat sommige van de meiden echt 7 lagen kleding aan hadden... Amy is natuurlijk een bikkel en hield het vol met 3 laagjes ;)
Wat vooral erg lekker was na zo’n koude nacht....‘s ochtends een heerlijk halfuurtje zwemmen / dobberen in een natuurlijke warmwaterbron van zo’n 35-40 graden Celcius. Aahhh....
We overnachtten in simpele hotelletjes van een paar kamers waar we ook dineerden. Een van de twee hotelletjes bestond voornamelijk uit meubilair gemaakt van zout, zoals de tafels en de muren...er was alleen electriciteit tussen 18:00-22:00 en daarna moesten we het met sfeermakende kaarsjes doen.

Dezelfde avond dat we terugkwamen van de tour hebben we een bus geregeld naar Sucre, de hoofdstad van Bolivia. Midden in de nacht kwamen Danny en ik aan en gelukkig konden we vrij snel een hostel vinden. Sucre is een erg gezellige en aangename stad om in te vertoeven. Ik dacht dat ik er alleen een weekend zou doorbrengen, maar al snel ontmoet je mensen waardoor je opeens je plannen ietwat aanpast...Tijdens een salsa avond ontmoette ik de eigenaar Angel van het cafe / restaurant Locot’s, die mij vroeg om voor hem te werken en waar ik dus momenteel alweer een dikke week aan het werk ben achter de bar. Danny is in Locot’s aan het werk als chef kok en maakt elke avond een ander heerlijk gerecht. We hebben een erg gezellig team en buiten het werk om doen we ook vele leuke dingen, zoals lekker ergens eten, de omgeving buiten Sucre verkennen, paardrijden en uiteraard het nachtleven in. Ook ben ik als fotografe meegegaan met een groep die gingen paragliden..Ik heb zelf niet gevlogen, maar zelfs zonder te vliegen was het ook erg gaaf om te zien....Dit weekend is erg speciaal voor Bolivia want het heeft te maken met de onafhankelijkheid van Sucre (van heel Zuid Amerika waren het de inwoners van Sucre die voor het eerst vochten tegen de Spanjaarden voor onafhankelijkheid). En dus zijn er vele optochten, optredens, festivals, theatervoorstellingen, folklore dansoptredens etc., etc...
Eergister zijn we naar een concert gegaan in het stadium met typisch Boliviaanse muziek. Er was mooi vuurwerk, veel eten en typische warme alcoholische drankjes zoals canela en sucumbe. Gister ben ik samen met een collega naar een enorme lokale markt geweest voor de inkopen van het restaurant. Fantastisch, al die geuren en kleuren! Op weg daarnaartoe liepen we langs het plein waar vele parades van schoolgaande kinderen tot militairen tot vrijwilligers van de brandweer voorbijkwamen. En wat een toeval..de president van Bolivia was er ook en zwaaide naar ons allemaal vanaf zijn balkonnetje...Heb ik dat ook weer mogen meemaken :) Gisteravond was er weer salsa avond in onze bar en in verband met het festival dit weekend, gingen we verkleed in typisch Boliviaanse kleding. Erg leuk! Heb trouwens in ons hostel ook Lieke leren kennen..een Nederlandse die heel toevallig ook bij AMEX heeft gewerkt en heel dicht bij mij in de buurt woont in Amsterdam.. Wereld is klein ;) Overigens blijf ik hier niet lang werken, want ik denk dat ik begin van de komende week alweer ga doorreizen naar de volgende stad in Bolivia.
Dit was hem weer! Zijn jullie weer helemaal op de hoogte van m´n avonturen. Ik vind het fantastisch dat jullie mij nog overal volgen. Blijven doen! Foto's staan er binnen een uurtje op.

Vele groetjes,
Amy

PS. Geniet van het prachtige weer in Nederland!
Sucre (Bolivia) 26 mei 2012